ارزیابی تاثیر تستوسترون بر تشکیل کلونی زایی اسپرماتوگونی گوسفند در محیط آزمایشگاه

سابقه و هدف: سلول­ های بنیادی اسپرماتوگونی با حفظ تعادل بین خودنوسازی و تمایز سبب تداوم روند اسپرماتوژنز می­ شوند. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی تاثیر غلظت­ های مختلف تستوسترون بر کلونی‌زایی سلول­ های بنیادی اسپرماتوگونی گوسفند می‌باشد. مواد و روش‌ها: سلول­ های اسپرماتوگونی بیضه گوسفند نابالغ با روش هضم آنزیمی دو مرحله‌ای جدا و به­روش حذف تمایزی خالص­ سازی شدند. سپس، به­ مدت 13 روز به چهار روش تیمار شدند: گروه شاهد شامل کشت ساده سلول­ های اسپرماتوگونی در محیط DMEM حاوی 1 درصد آنتی­ بیوتیک و 5 درصد FBS بود و به تیمارهای 1، 2 و 3 علاوه بر محیط بالا به­ ترتیب 60، 120 و 240 میکروگرم بر میلی ­لیتر تستوسترون اضافه شد. تعویض محیط کشت هر 72 ساعت انجام شد. ماهیت سلول­ ها با استفاده از رنگ­آمیزی ایمونوسیتوشیمی علیه آنتی­ژن PGP9.5 تائید گردید. در نهایت درصد حیات سلول‌ها بلافاصله پس از جداسازی، و هم­ چنین تعداد و مساحت کلونی ­های تشکیل شده در روزهای 5، 9 و 13 پس از کشت به­ وسیله میکروسکوپ معکوس بررسی شد. نتایج: درصد حیات سلول ­های اسپرماتوگونی بعد از جداسازی 3/63±86/77 درصد بود. کاهش تعداد و مساحت کلونی­ های اسپرماتوگونی تیمار 2 و 3 نسبت به کنترل و تیمار 1 معنی­ دار بود (<0/05P). به­ علاوه، تعداد و مساحت کلونی‌ها در روز 13 در مقایسه با روزهای 5 و 9 افزایش معنی‌داری داشت (<0/05P). نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می­ دهد تستوسترون در القاء کلونی­زایی سلول­ های بنیادی اسپرماتوگونی در محیط آزمایشگاه نقش مثبتی نداشته و با افزایش دوز باعث کاهش تعداد و مساحت کلونی ­ها در محیط کشت می‌شود.